Ενεργοί πολίτες και εθελοντισμός (10η συνέντευξη)
Ξεκινάμε σήμερα την 10η συνέντευξη του προγράμματος που αφορά τους ενεργούς πολίτες και τον εθελοντισμό. Μαζί μας έχουμε την Ελισάβετ Αραπάκη, η οποία είναι κάτοικος Χάλκης και θα εκπροσωπήσει τη νέα γενιά και τον Τάκη Χρυσοβέργη πρώην αντιδήμαρχο Χάλκης, επίσης μόνιμο κάτοικο του νησιού ο οποίος θα μας μιλήσει για το παρελθόν αλλά και το σήμερα αφού εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τα κοινά.
- Ελισάβετ, καλησπέρα. Υπάρχει εθελοντισμός;
Δυστυχώς στη Χάλκη αυτή τη στιγμή εθελοντισμός δεν υπάρχει, όμως υπάρχουν μερικές κινήσεις από το Ίδρυμα Λοχαγού Φανουράκη στη Χάλκη, από την Ένωση Χαλκιτών Αθήνας, απ’ το σχολείο πολιτιστικού ή αισθητικού ή και οικολογικού πολλές φορές περιεχομένου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το σχολείο πριν 3 – 4 χρόνια που με την προτροπή του διευθυντή, όλα τα παιδιά είχαν συμμετάσχει στον καθαρισμό παραλιών σε όλο το νησί. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει ότι ο κάθε άνθρωπος ατομικά σε περίπτωση ανάγκης φαίνεται ότι μπορεί να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του.
- Τάκη, πες μας καταρχήν για το παρελθόν. Υπήρχε κάποια αντίστοιχη πρακτική;
Ας ξεκινήσουμε απ’ το γεγονός ότι τα παλαιά χρόνια το περιβάλλον και η προστασία ου θεωρείτο κάτι δεδομένο μια και οι άνθρωποι που ζούσαν στο νησί, αποκλειστικά και μόνο μπορούσαν να επιβιώσουν από την ‘’εκμετάλλευση’’ του περιβάλλοντός τους, είτε με τις γεωργικές καλλιέργειες είτε με τη θάλασσα και το ψάρεμα, τη σπογγαλιεία. Ήταν επομένως περισσότερο ευαίσθητοι σε τέτοια θέματα. Και καλώς ή κακώς η τεχνολογία και ο τουρισμός δεν είχαν περάσει τόσο πολύ στην τοπική κοινωνία, επομένως και οι φθορές αυτών στο περιβάλλον ήταν οι ελάχιστες δυνατές.
Από εκεί και πέρα, εμείς που πιστεύουμε ότι η μεγάλη μας κληρονομιά είναι το φυσικό περιβάλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να το προστατέψουμε και να θεωρήσουμε ότι αυτός είναι ο υπέρτατος στόχος τω πολιτών αυτού του νησιού. Δυστυχώς όμως – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – δεν έγιναν οργανωμένες συλλογικές προσπάθειες για να μπορέσουμε να πετύχουμε αυτά που σαν κοινωνία είτε σαν επίσημοι φορείς (Ένωση Χαλκιτών Αθήνας, Δήμος Χάλκης) θα μπορούσαν να έχουν ως βασικούς στόχους. Ευαίσθητοι πολίτες υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να οργανωθούμε. - Πιστεύεις ότι υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας στους πολίτες, εκτός από φορείς;
Και πάλι είμαι αναγκασμένος να κάνω σύγκριση του παρελθόντος με το παρόν και να πω ότι όσο αυξάνουν τα προσωπικά μας προβλήματα, το άγχος της καθημερινότητάς μας και βέβαια η τελευταία κρίση, μένει ελάχιστη διάθεση και χρόνος. Ελπίζω να τα ξεπεράσουμε σύντομα και να δούμε το περιβάλλον, τον πολιτισμό μας και κάποια βασικά πράγματα που χαρακτηρίζουν το νησί μας και που χωρίς αυτά θα χάσουμε και την ταυτότητά μας. - Ελισάβετ, εσύ τι πιστεύεις για τους νέους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι, για τα παιδιά του σχολείου, έχουν διάθεση να κάνουν πράγματα για το κοινό καλό, διάθεση να συνεργαστούν;
Υπάρχει διάθεση συνεργατικότητας, με τα προβλήματα όμως που ανέφερε και ο κ. Τάκης. Απλώς βλέπω το εξής, περισσότερο σε ζητήματα ανάγκης η νεολαία αφυπνίζεται και φτάνει στο στόχο της. Π.χ πριν κάποια χρόνια ένα κότερο έπιασε φωτιά στο λιμάνι της Χάλκης και όλα, μα όλα τα παιδιά έτρεξαν να βοηθήσουν και κατάφεραν να τη σβήσουν, αλλιώς θα είχαν κινδυνέψει και άλλα κότερα. Αργότερα ήρθε και η πυροσβεστική. - Υπάρχουν προβλήματα που θα μπορούσαν να λυθούν με τον εθελοντισμό;
Ναι, σε οικολογικό επίπεδο, θα μπορούσαν να γίνουν πολλές κινήσεις όπως με την ανακύκλωση, με την αναδάσωση και άλλα. Και θα ήταν και μια διέξοδος να περάσουν το χρόνο τους πιο ευχάριστα ειδικά το χειμώνα που είναι δύσκολα. - Το συζητάνε αυτό τα νέα παιδιά;
Ναι, το συζητάνε αλλά δυστυχώς μένει μόνο στη συζήτηση. - Τάκη πιστεύεις ότι υπάρχουν ‘’ενεργοί πολίτες’’, είτε σαν φορέας είτε σαν μια παρέα ανθρώπων που θα μπορούσαν να λύσουν προβλήματα;
Αυτό είναι σίγουρο. Έχουμε πολλά παραδείγματα όχι μόνο σε περιοχές της Ελλάδας που αποτελούν λαμπρά παραδείγματα, αλλά και όλοι εμείς, και εσύ μαζί, που έχουμε ασχοληθεί με Ευρωπαϊκά προγράμματα, βλέπουμε ότι είναι εφαρμόσιμα, αλλά μας λείπει αυτό το πνεύμα συνεργασίας.
Παίρνοντας τη σκυτάλη από εκεί που την άφησε η Ελισάβετ, θέλω να πω ότι πολλά νέα παιδιά θέλουν και μπορούν να προσφέρουν πολλά για τον τόπο τους, χρειάζονται όμως ένα όραμα, έναν στόχο, μια καθοδήγηση, χωρίς να παρεξηγήσουμε τη λέξη – κάποιος πρέπει να μπει μπροστά δηλαδή, να τους εμπνεύσει και να τους πείσει για την ανάγκη του εθελοντισμού. Σε αντίστοιχες μικρές κινήσεις στο παρελθόν, τα παιδιά πέτυχαν πολλά πράγματα, όπως τον καθαρισμό του λιμανιού, την δενδροφύτευση κλπ. Έχουμε αξιόλογα παιδιά αλλά χρειάζεται να τα εμπνεύσουμε. - Δηλαδή Ελισάβετ, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο μας; Τον κόσμο της Χάλκης; Είναι πρόθυμα τα παιδιά της Χάλκης για κάτι τέτοιο;
Ναι, χρειάζεται προσπάθεια όμως από όλους. Και από τους μεγαλύτερους. Τα παιδιά της Χάλκης είναι πρόθυμα απλώς δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα. - Τάκη θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
Ναι εγώ θα μείνω σε κάποια σταθερά. Θα πρέπει να κοιτάξουμε ο καθένας τον εαυτό του. Η βελτίωση θα πρέπει αρχικά να είναι προσωπική. Να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και του εθελοντισμού. Δηλαδή το περίσσευμα του χρόνου μας της ενέργειάς μας και του χρήματός μας, να το διαθέτουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να ανακουφίζει και τις ζωές των άλλων. Αφού γίνουμε εμείς εσωτερικά καλύτεροι άνθρωποι, τότε θα μπορούμε να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε καινούργιες καινοτόμες ιδέες στα θέματα που συζητάμε και μέσα από τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας δίνει αυτήν τη δυνατότητα να δώσουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής στους συντοπίτες μας. - Σας ευχαριστώ πολύ. Καλό καλοκαίρι.